Afgelopen week hebben we doorgebracht in het natuurpark Chimanimani, dichtbij de grens van Zimbabwe. Viavia zijn we in contact gekomen met de net nieuw aangestelde ecoloog van het park. We konden met hem drie dagen meegaan naar een kamp in het park. Daar ging hij zijn medewerkers leren hoe met een GPS om te gaan en wij mochten mee om te wandelen en een beetje mee te helpen.
Een mooie tocht met de auto door het park. De foto's zetten we de volgende keer op het web. Heerlijk drie dagen gewandeld, veel vogels gezien en een beetje gekletst met Stefaan (de ecoloog) en zijn medewerkers. Stefaan werkt al 17 jaar in Afrika en het was zeer interessant om met hem te praten over zijn werk en over de verschillende landen waar hij heeft gewoond.
Annelies kan aan de slag in een ander deel van het park, wat bestaat uit regenwoud. Er leven daar een aantal groepen olifanten en ik mag uitzoeken waar de olifanten voorkomen, hoeveel last de lokale bevolking van ze heeft en de wandelpaden in kaart brengen met een GPS. Ik zou dan samen gaan werken met lokale gidsen die het gebied goed kennen.
Het gedeelte van het park waar wij hebben gewandeld heeft een heel ander soort vegetatie en dat is ook het leuke van het park. Om de 40 km is weer een heel ander soort vegetatie. Onze wandelingen gingen door miombo woodland, een soort savanne, maar dan veel dichter bebost met hoog gras en veel bomen. Het kamp, wat bestaat uit een aantal zelfgemaakte huisjes van klei en hout ligt vlakbij een kleine kloof waar een rivier door stroomt. Een prachtige plek om een kamp te bouwen. Veel toeristen zijn er niet omdat het park op veel plekken alleen te bereiken is met 4WD en er verder weinig faciliteiten zijn. De plek waar ik kan gaan werken is wel te bereiken per chapa (het openbaar vervoer wat net als in de rest van Afrika en Zuid-Amerika bestaat uit een 9 persoonsbusje waar andere banken in zijn gezet zodat je er ook met 12-20 mensen in past.)
Op de terugweg hadden we autopech halverwege, er zat een lek in de radiator door het vele getril van de auto op de onverharde wegen en het water liep langzaam weg. Het verbazingwekkende was echter dat we ondanks dat de auto nog maar heel langzaam vooruit kwam we zowaar nog om 10 uur 's avonds in Chimoio waren. Door om de 500 meter de radiator bij te vullen met water kon de auto weer even vooruit, al moesten we op een gegeven moment de auto eerst aanduwen omdat anders de motor niet wilde starten). Na verschillende huizen om water gevraagd te hebben kwamen we bij een belangrijk kruispunt waar nog een andere auto langs zou komen met alle medewerkers van het park achterin en hadden we weer mobiel bereik. In het donker werden we bijna niet herkend en wilde de bestuurder doorrijden, maar gelukkig deed hij dat toch niet en konden we achterin de laadbak stappen. Met 90-100 km per uur over de zandwegen waren we snel in Chimoio. Blij dat we achterin zaten en niet zagen hoe hard we gingen!
Een lekker rustig weekend gehad en komende week gaan we ons weer richten op Dolfs onderzoek, de laatste plots neerzetten in de rivier en kijken wat we allemaal vangen in de plots met het visnet en deze soorten determineren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten