Een Afrikaans weekje

Je wilt weg om onderzoek te doen, maar het lukt niet. Dat gevoel was deze week toch wel overwegend. Na de vorige trip naar Malawe en Búzi wilden we graag een overzicht hebben van de delta van de Búzi en Pungwe rivieren en van de mangroven hier. Er is echter maar weinig publiek transport per water: de boot naar Búzi en wat bootjes naar Sofala, een klein stadje verder naar het noorden aan de kust. Om te kijken waar allemaal mangroven stonden en wat voor typen mangroven besloten we dus een privé boot te huren en een tour te maken door de monding van de Búzi en Pungwe. Dolf had daarnaast besloten om bamboe te kopen om zijn plots mee te maken dus viel het tripje door de mondingen van de rivieren mooi te combineren met het afleveren van de enorme baal bamboe stokken op Malawe, waar ze gebruikt zouden worden voor het onderzoek. In totaal ging het om 168 stokken van 4m lang, een hoeveelheid waar het publieke transport naar Malawe toch geen zin in zou hebben om mee te nemen.

De naam van de eigenaar van een boot hadden we van zowel Carlos als de heren van het visserij onderzoeks instituut hier in Beira gekregen. Een moeilijk telefoontje en een makkelijker face-to-face gesprek later hadden we afgesproken om de volgende dag ons tripje te maken en de bamboe af te leveren. De boottocht was, hoewel het op zijn Afrikaans een paar uur duurde voor we uiteindelijk weg waren, zeer geslaagd. De bamboe lag op zijn plek, de vissers van Malawe waren zeer nieuwsgierig wat een blanke (Mzungu) met zoveel bamboe moest (een paleis bouwen?) en wij hadden een mooie indruk van de omgeving hier. Het blijkt dat vrijwel de hele kust hier begroeid is met de zwarte mangrove Avicennia marina, in tegenstelling tot wat we dachten, namelijk dat er teleurstellend weinig mangroven stonden. Ook blijken er overal kleine dropjes (soms maar 2 of 3 huisjes) te staan op de kust waarvandaan vissers hun werk doen. We hebben ook vele goede plekken gevonden voor het onderzoek, ware het niet dat er alleen maar een publieke boot is de Búzi rivier op en naar het noorden langs de kust maar niet de Pungwe op. Hoewel we er een hoop wijzer van geworden zijn (maar ook een hoop armer, bezine is duur...) besloten we dus maar om het onderzoek inderdaad helemaal vanuit Malawe uit te voeren.

De volgende dag wilden we terug naar Malawe om het onderzoek op te gaan zetten. Dat viel echter tegen. Na veel inkopen gedaan te hebben voor het onderzoek en ons eigen eten voor enkele dagen gingen we naar Nova Praia om een boot naar Malawe te nemen. De man met wie we de vorige dag ons tripje hadden gemaakt stuurde vandaag toevallig een publieke boot naar Búzi dus we konden weer met hem mee. Er volgde vier uur van wachten. De lege tomaten kratjes werden zeer rustig ingeladen in de boot. Af en toe kwam er een handkar vol met kratten bier of zakken suiker bij die voor de bevoorrading van Búzi dienden. Toen er eenmaal kratjes bovenop de boot stonden besloten de kapitein en zijn hulpjes dat de kratjes vastgebonden moesten worden, maar ja, daar heb je touw voor nodig. Iemand werd weggestuurd om touw te kopen. De rest bleef rustig wachten tot degene met touw terug was. Het kwam niet in ze op om de overige kratjes die nog in grote getale op de kant stonden al vast onder in de boot in te laden. Toen het touw eenmaal aanwezig was werden de kratjes dan toch echt vastgebonden. Ineens leek er haast te zijn. De overige kratjes werden als een idioot in de boot gesmeten en er was weinig oog voor het efficiënt opstapelen van de kratjes. Toen de kratjes er in lagen kwam er nog een lading suiker of zo bij. Alles lag er in en men begon zich klaar te maken om te vertrekken, maar daar kwam de haven politie: Het was inmiddels vijf uur en als de boot nu zou vertrekken zou het overgrote deel van de trip door de ondiepe Búzi rivier in het donker zijn op een onverlichte boot. Wij vroegen ons al af hoe de kapitein dit dacht op te lossen, maar aangezien wij voor het donker al op Malawe zouden zijn maakten we ons geen zorgen. De haven politie dacht daar anders over en de conclusie was: jullie mogen niet vertrekken. Shit....
Nou ja, dan maar terug naar huis met onze enorme bepakking (die was aardig groot geworden en bestond uit emmers, zakken, rieten matten, stalen stangen, kapmes, gereedschap, etc). Balend kwamen we thuis. De volgende dag vol goede moed weer met de hele bepakking naar het strand (we hadden inmiddels besloten een drager te huren om te helpen). Tijdens het lopen bedachten we al dat er een stevig briesje stond. Het briesje bleek op het strand aangekomen een behoorlijk briesje te zijn en alweer was de haven politie aanwezig: er staat te veel wind, voorlopig is er nog geen boot in afwachting van beter weer. Shit. We hebben het nog even aangekeken maar de grijze wolken bleven over jagen dus wij maar weer naar huis met een drager. Het weer werd de hele dag niet echt beter, dus ook die dag konden we niet weg. Inmiddels was het al woensdag. We hadden bedacht om drie nachten op Malawe te blijven. Maar met het vertrek op donderdag zou dat betekenen dat we zondag terug zouden gaan en die dag is er geen boot. Maandag was een feestdag vanwege het 100 jarig bestaand van Beira, dus die dag zouden we ook niet terug kunnen. We besloten dus maar om niet naar Malawe te gaan voor het weekeinde.

In plaats daar van zou het leuk zijn om naar Chimoio te gaan om met de mensen van het Chimanimani park, waar Annelies misschien kan werken, te gaan praten. Een telefoontje met hen deed ook dat plan in duigen vallen. Hij had geen tijd. Er zat dus niets anders op dan tot en met maandag in Beira te blijven en daarna naar Malawe te gaan.
Gelukkig hadden we dankzij tia wat afleiding naast het lezen van boeken het het kijken van TV series op de laptop. Zaterdag zijn we met tia Olivia naar haar nicht in Beira da Manga gegaan, en mooie groene wijk van Beira met kleine huisjes maar een mooie lap grond per huisje en veel groen. Dit was een erg leuke trip aangezien we weg kwamen uit de stadse geuren van Beira en in een mooie omgeving terecht kwamen (1e foto). Zondag was weer een rustig dagje. Het was erg gezellig met tia in huis met een uitgebreide maaltijd (2e foto) en rondwandelen met tia door de stad. Van de feestdag op maandag hebben we niet zo heel veel meegekregen. Het scheen toch vooral een dans en drink festijn te zijn, maar daarnaast was er slecht nieuws, een meisje wat tia al had zien opgroeien sinds haar geboorte en hier vlak achter woonde was op 27 jarige leeftijd overleden... Dat was dus een grote domper. Wel zijn we naar onze buren van een paar deuren verderop gegaan (3e foto) voor gezelligheid. Dit was erg leuk. De William Grant's whiskey (ja pap, dezelfde die jij vaak hebt) kwam al snel op tafel en er kwamen steeds meer mensen bij. Het was een gezellige middag en avond hoewel het wel erg vermoeiend voor ons was om geconcentreerd te blijven luisteren om het Portugees te begrijpen, zeker gezien iedereen steeds meer alcohol op had.








Dinsdags is het ons uiteindelijk gelukt naar Malawe te gaan. We hebben er goede vordering gemaakt. Hoewel het iets langzamer ging dan we wilden en we niet van alle materialen genoeg hadden staat een groot deel van de plots overeind. Ook hebben we aardig contact op het eiland, eten we 's avonds vaak bij de baas en beginnen ze eilanders ons te accepteren. De dagen op Malawe waren gevuld met vroeg opstaan (om half 6 waren we meestal wel wakker) en hard werken. Dolf's tere computerhandjes waren dit niet meer gewend. Het resultaat is echter goed en wij zitten nu bij te slapen, eten en wassen nar 4 zware dagen. Het volgende stukje zal vermoedelijk over Malawe gaan en hopelijk ook over Chimoio.