Beira

Zoals beloofd nu een stukje over Beira, onze stad. We hebben nog weinig foto's dus voorlopig zullen we het alleen met woorden beschrijven. Beira is de 1 na grootste stad van Mozambique. De ene reisgids zegt dat het 400.000 inwoners heeft, de ander zegt 1.000.000. Kortom, niemand weet het maar het is in ieder geval een behoorlijk grote stad. Toch voelt het niet helemaal zo. Steden als Rotterdam voelen veel meer aan als grote stad. We kennen het centrum inmiddels redelijk. We doen al onze boodschappen en zo te voet. Dat is overigens af en toe nog wel oppassen aangezien ze hier links rijden (hoe ze daar nou bij komen is me een raadsel aangezien het een Portugese kolonie was, niet een Engelse, en ze wel het metrische stelsel gebruiken) en je dus automatisch de verkeerde kant op kijkt bij het oversteken. Er zijn twee stoplichten in het hele centrum en daar houden de automobilisten zich netjes aan, hoewel de voetgangers er lak aan hebben. Het centrum is in onder te verdelen in 4 delen. Maquinino (waar wij wonen), het echte “down town” centrum, de oude stad en de vissers markt. De oude stad is het oude koloniale gedeelte van de stad. Langs de straten staan vaak bomen, de huizen (in diverse staten van onderhoud/verval) zijn oude koloniale huizen en de kathedraal staat er. Ook de katholieke universiteit staat er. Het down-town centrum bevat veel hoge gebouwen. Er zijn heel veel verschillende winkels, een kleine markt met voedsel en dergelijke, pleinen, pasteleria's (soort van lunchroom maar dan met gebakjes) etc. Daar gaan we heen voor de minder normale boodschappen (mobiele telefoon, ijzerwaren, etc). Het is er prettig om rond te lopen, hoewel sommige gebouwen aardig stinken en vervallen zijn.

De vissersmarkt is een drop op zich. Het is er echt geweldig om rond te lopen. Er staan alleen maar houten hutjes en dergelijke dicht op elkaar gepakt. De markt staat eigenlijk op het strand maar is enorm groot, het zou een dorp op zich kunnen zijn. Overal staan kraampjes die dingen verkopen van groente en fruit tot handoeken, emmers, gereedschap, etc. Maar belangrijker verlopen ze er uiteraard vis, garnalen, etc. We hebben er grote roggen zien liggen, manden vol met levende krabben, gedroogde vissen, verse vis, etc. Ook verkopen ze er vismateriaal zoals netten, touw, visdraad, gewichten, etc. Voor Dolf dus erg handig voor materiaal voor zijn onderzoek. De vissers wonen ook in dit deel van de stad. Kleine rieten, houten of lemen hutten, kippen die er tussen los lopen, kinderen, af en toe een arme sloeber die zijn hersenen aan pulp heeft gedronken, kortom een apart dorp. Aan het eind van de vissers markt is het water, niet ècht de zee, maar meer het laatste stuk van de pungwe rivier vlak bij de monding van de zee. Daar liggen de vissersboten op het strand. Aan de overkant van het water (een heel eind, kijk maar eens op Google Earth, je kunt daar pontons in het water zien liggen, daar net iets rechts van is de vissers markt) zie je de andere kust en er tussen een aantal eilanden. In die omgeving, bij de monding van de Búzi rivier hoopt Dolf zijn onderzoek te gaan doen.

Maquinino is net niet meer down-town centrum maar is een wijk er tegenaan. Dit is waar wij wonen. Ook hier zijn veel winkels, op de begane grond is alles eigenlijk een winkel. Er boven wonen overal mensen. Wij wonen op de 5e (en hoogste) verdieping van een gebouw boven een aantal winkels en een café. Tegen over ons staat een nog veel hogere flat waar ook overal mensen wonen. Ook twee grote en dure hotels staan vlak bij ons (Hotels Tivoli en Mozambique). Vanaf ons balkonnetje kijken we uit over de huizen die toch merendeels geen of 1 verdieping hebben. Een blok verderop is de markt van maquinino, na de vissersmarkt de grootste markt in het centrum. Hier gaan we vaak heen om boodschappen te doen. De markt is zeker zo groot als de Haagse markt in de schilderswijk, zo niet groter. Er zijn enorm veel kleine kraampjes (nou ja kraampjes, tafeltjes over zandbultjes) waarop iedereen zijn goederen uitstalt. Er is duidelijk een ordening in de stalletjes. Alle tomaten/uien/knoflook wordt in 1 sector verkocht met als gevolg rijen en rijen tomaten en uien achter elkaar van vele verschillende verkopers. In een andere sector wordt het vlees verkocht, dan toch wel in een apart stenen gebouwtje. Het vlees ligt er wel gewoon open en bloot op tafels, geen koeling of zo. Je ziet er netjes afgesneden stukken liggen maar ook hele koeie hoofden. Niet echt een smakelijk gezicht voor ons verwende westerlingen. Het aantal vliegen valt op zich nog mee vergeleken met wat Annelies in de slager in Wundanyi in Kenia aantrof. In andere delen van de markt worden weer rijst, suiker, zout (enorme bergen losse zout kristallen), spaghetti (relatief duur), zeep, olie, etc verkocht. Een erg leuke markt om rond te lopen en je boodschappen te doen. Verder is er aan de rand van Maquinino nog een winkelcentrumpje me een grote Amerikaanse supermarkt (Shoprite) waar je ook alles wel kunt krijgen (de prijzen vallen nog mee behalve voor geïmporteerd spul uit de VS, Zuid Afrika en Europa). Ook zit daar ene computer winkel, een apotheek, een bank, etc. Wat we gelukkig nog niet gevonden hebben is een Mc Donalds of een vergelijkbare keten. Hoera! :)

De mensen hier zijn erg vriendelijk. Soms zijn ze nieuwsgierig naar ons, of geamuseerd dat twee blanken zo door de vismarkt rond lopen op zoek naar vis materiaal. Mensen zijn hulpvaardig en soms begroeten ze je uit zichzelf als je langs loopt. Je krijgt dan niet het gevoel dat ze iets van je willen maar gewoon dat ze het leuk vinden een blanke kluns te begroeten/mee te praten. Als je dingen koopt hangt het er van af hoe erg ze je proberen af te zetten. In de markt van Maquinino valt het wel mee. Ze vragen soms iets meer dan aan een local, maar dan heb je het over een verschil van een paar euro cent. Op de vismarkt en een ander klein marktje in het centrum is het erger, maar verwijt hen maar eens om te proberen geld te verdienen aan een rijke westerling (in hun ogen). Daar moet je toch wel aardig hard onderhandelen om een beetje een normale prijs te betalen (1/3 van de prijs afhalen is dan toch wel nodig).

Ons apartementje is comfortabel. Er zijn 2 slaapkamers, 1 voor ons en 1 voor tia Olivia. Verder is er een zitkamer, een keukentje en een badkamer. Er is geen stromend water maar wel elektriciteit en 2 diepvrieskisten en een koelkast met vriesvak :) De overdaad aan vriesruimte is omdat tia Olivia ijsblokjes maakt en die verkoopt aan restaurants. Overal zit muskietengaas in de ruiten en bijna alle ramen kunnen dicht. We hebben een twee persoons bed, een hele grote inbouwkast en een commode met laden (die laatste heeft tia Olivia speciaal voor ons gekocht). Als wij de boodschappen doen wil tia Olivia met liefde voor ons koken (en dat kan ze erg goed) maar we mogen ook zelf koken. Dat hebben we gisteren voor het eerst gedaan. Je kunt hier eigenlijk wel bijna alles krijgen qua groenten en kruiden dus erg lastig is het niet. We hebben gewoon een gasfornuis (gas komt uit een losse gasfles) om op te koken dus dat werkt goed. Tia Olivia heeft zelfs de kapotte TV die in onze inbouwkast stond laten repareren zodat we nu ook een eigen TV hebben op onze kamer waarmee we naar de 2 kanalen kunnen kijken die hier met een gewone antenne te ontvangen zijn, uiteraard wel in het Portugees, maar dat is goed voor ons om Portugees te leren. Voor de programmering van de kanalen hoeven we het toch niet te doen want die is om te huilen, als zenden ze op zondag wel CSI uit in het engels met Portugese ondertitels. Het bevalt hier ons dus erg goed. We zitten nu met het zonnetje in onze nek dit stukje te schrijven op het balkon. Het weer is aangenaam, overdag vaak rond de 25 graden, maar 's avonds soms wat koud (als je op je blote voeten in je t-shirt rondloopt).

Dolf's netten zijn inmiddels af en binnenkort gaan we als het goed is het veld in om de plekken uit te zoeken voor het onderzoek. Daarover volgt later meer.

Tot dan,

Annelies en Dolf.